2015: Prutz naar Verona. Etappe Prutz naar Castelbello

2015  Prutz  naar Verona,  300 kilometer

Aanloop 26 april 2015: Leusden- München

Wat een dagen vlak voor vertrek. Wil wordt met haar Senia-team 6de in de literatuurquiz. Aat wandelcoacht in Duitsland. A en E openen de dag voor vertrek een expo in Lelystad en er is een familiereünie in Scheveningen.

Er rijden nog geen bussen vroeg op de zondagmorgen en een taxi brengt ons naar het station. ’s Avonds zitten we ondanks wat treinvertragingen in het Hofbräuhaus in München. We eten er, drinken bier uit grote glazen in een geweldige sfeer. Dat Hitler hier zijn eerst grote bijeenkomsten had is een heel raar idee. Zijn er ook ‘schuldige’ restaurants naast schuldige landschappen (Armando)? We vragen het ons daar af. Een mooie stadswandeling brengt ons naar ons hotel en we besluiten een keer terug te komen in München en echt tijd te nemen voor de stad.

27 april: Prutz-Tschuppbach 12 km

De trein brengt ons via Kufstein naar Innsbruck en dan naar Landseck. De bus rijdt vandaar naar Prutz, waar we om twaalf uur bij de bushalte Postamt staan. Daar stapten we in augustus ooit in. We steken de Inn over en gaan gewoon weer verder waar we gebleven waren. We denken rustig de 12 kilometer vlak langs de Inn te lopen, maar het pad klimt flink in een Schlucht en we lopen meteen al op hoogte. Gasthof Tschuppbach gaat om vier uur open. Het is er heel rustig, ook bij het diner.

28 april: Tschuppbach- Nauders 15 km

Na een goed ontbijt gaan we op pad met lichte regenval, dus meteen jacks aan en hoezen om de rugzakken. Een uur later kunnen die weg, want het wordt zeer aangenaam wandelweer. De weg loopt boven Pfunds langs. We hebben mooie uitzichten op de besneeuwde bergen aan alle kanten. Een Oostenrijks Madurodam vinden we op een stil bospad met een geldbusje erbij. Land zonder vandalen?  In het gastenboek staat gemiddeld één naam per dag. Vandaag die van ons en een bijdrage in de bus voor dit mooie en rustige initiatief. Via bruggetjes steken we een aantal watervallen over. Vanaf Altfinstermünz, mooi plaatsje in het dal, gaat een steil pad naar Hochfinstermünz. Het boekje vertelt ons, dat we hier verplicht zes kilometer de bus moeten nemen omdat de weg door twee donkere autotunnels gaat zonder voetpad. In de bus zijn we de enige volwassenen naast vijftig schoolkinderen. Nauders is een ski-resort met honderd hotels waarvan ongeveer alleen appartement Luis open. We drinken thee op ons ruime terras met uitzicht op sneeuwbergen. Onze gastvrouw vertelt dat er in dit tussenseizoen één restaurant open is en wel Erica. De maaltijd daar is prima. We lopen terug door het doodstille dorp en stellen voor hoe vol het hier is in de wintermaanden. We slapen goed met al deze rust om ons heen.

29 april: Nauders- St Valentin 19 km

Het is koud en zonnig als we wakker worden en besneeuwde bergen zien vanuit ons mooie appartement. Onze vriendelijke gastvrouw brengt ons verse eieren en vertelt dat het vannacht drie graden onder nul was. Inderdaad zien we onderweg een fijn laag sneeuw op de dennenbomen. Het is een vrij rustige klim naar de Reschenpas en tussen de middag passeren we de Italiaanse grens op 1500 meter hoogte en net boven nul graden. Het uitzicht vanaf hier naar alle kanten is fenomenaal. Op een terras met uitzicht op een toren die uitsteekt boven de Reschensee drinken we koffie. Toen het stuwmeer aangelegd werd, verzonk een heel dorp en alleen de toren is nog te zien. Het pad loopt verder langs het meer. St Valentin ligt heel mooi op 1475 meter. Het hotel is goed en onze eerst pizzeria in Italië is heel druk en gezellig. Het is hier Duitstalig, maar het voelt toch anders aan dan in Oostenrijk. Gek idee dat we in Italië zijn, maar nog zeker zeventig dagen van Rome vandaan. Gelukkig ook maar, dan  kunnen we er lang van genieten.

30 april: St Valentin – Burgeis 15 km

Goed ontbijt, dan een bakkertje en op pad. Na een half uur al gaan de regenjacks uit, want de miezerregen gaat over in stralende zon. Ook nu weer verse sneeuw op de bomen. Zo vroeg in het jaar op pad zijn geeft andere vergezichten. We zijn tussen de middag in Burgeis en besluiten met bepakking door te lopen naar het Benedictijner klooster Marienberg/Monte di Maria ( alles hier tweetalig). Het is een heel steile klim en gelukkig blijkt boven dat kerk en klooster open zijn. We zien een boeiende film over het kloosterleven door de tijd heen. Vanaf 1160 al speelde dit klooster een belangrijke rol in deze streek. Als we beneden in het dorp aankomen, loopt een vriendelijke vrouw mee naar het pension. Pension St Johann heeft een mooi balkon. De maaltijd in het leuke restaurantje is lekker. We zien terug op een mooie start van de tocht met prachtige natuur, leuke dorpen en het oversteken van een pas op de grens in de eerste vier dagen.

1 mei 2015:  Burgeis- Laas 22 km

Goed ontbijt in ons mooie Gasthof Sankt Johann. We hebben gisteren al brood gekocht, want op 1 mei is alles dicht. De tocht gaat meteen omhoog langs de bosrand. Diverse gevaren bedreigen ons deze dag. Grote roofvogels boven onze hoofden zien er dreigend uit. Beelden in ons hoofd uit een film van Hitchcock  maken het er niet beter op. Beiden pakken we een grote stok om van ons af te kunnen slaan. Maar ze doen niets en blijven boven ons  cirkelen.Het pad loopt lange tijd hoog langs de berghelling met steile afgronden naast ons pad. We lopen geconcentreerd en letten goed op waar we onze voeten neerzetten. We dalen af  naar Schluderns en drinken onze koffie in een gezellig café met veel vooral jonge 1 –meivierders. Dan meteen weer omhoog een berg op en een heel zware middagetappe. Aan het eind van de middag dalen we blij af naar Laas. We liepen ruim zeven uur achter elkaar en klommen en daalden veel. Gasthof Zur Sonne is een aangenaam verblijf. De pasta smaakt er prima, terwijl buiten de regen stevig valt. Het is goed slapen na een superdag.

2 mei Laas- Castelbello 21 km

Er is vanaf hier een bovenroute en een benedenroute en we kiezen voor het eerste deel het lage fietspad langs de rivier de Adige. Het is prachtig weer en we lopen langs appelboomgaarden met roze-witte bloemen. In een kraampje langs het pad drinken we appelsap van de streek. In Coldrano steken we de Adige over en nemen nu de hoge route langs een Waalweg. Naast de Waalwegen lopen beekjes die water vervoeren  van de berg naar de boomgaarden in de hele streek. We dalen scherp af naar Castelbello en gaan douchen in ons hotel Mondschein. Met een grote glimlach stelt de eigenares zich voor. Zij en haar man hebben het enorme pand geërfd van haar oma en nu hebben ze de pittige taak om dit bedrijf te runnen. We bezoeken het kasteel, waar een tentoonstelling is over onze Claudia Augusta, de weg over de Alpen die we al een tijd volgen. In 50 na Christus werd deze  weg aangelegd en Romeinse soldaten en kooplieden trokken over dit pad naar het noorden. Te voet, met ossen, met paarden in later tijd. “Schwabenkinder” uit arme gezinnen trokken altijd in mei te voet over de Alpen naar Duitsland om daar te werken. De jongsten waren acht jaar. Ze maakten er heel lange dagen, maar hadden het beter dan thuis, omdat er genoeg te eten was. In oktober liepen ze in grote groepen weer terug naar huis. Eeuwenlang is het zo gegaan. Het valt ons op hoe rijk deze streek nu is, dankzij toerisme in winter en zomer en dankzij wijn en appels. Ook op de expo zien we alle wegen die naar Rome lopen. Onze weg is de enige echte Claudia Augusta, gebouwd door keizer Claudius. Dit was de Romeinse tijd, terug naar de onze: We eten spaghetti op het mooie terras van Mondschein en zien een merkwaardige optocht door het dorp van mensen in een soort klederdracht, onder begeleiding van fanfaremuziek.