2012 zomer: Aachen naar Bingen. Etappe: Aachen- Bonn

Dag voor vertrek: Op Schiphol nemen we afscheid van E die naar Indonesië vliegt. Daar groeten we ook J en E die richting Denemarken gaan. De dag ervoor dronken we al koffie met I in La Place en lunchten we bij pa en ma in Voorburg. Na al deze afscheiden pakken we de trein naar Aken, waar we laat op zondagavond aankomen bij hotel Ibis Normaluhr. Het is een echte zomeravond en het biertje op het zomerse plein smaakt goed.

23 juli 2012, Müllartshütte naar Simonskall 18 km

Na het ontbijt op station Aken, nemen we een bus. Deze mist door wegwerkzaamheden de aansluiting met een volgende bus. Noodgedwongen nemen we een taxi naar ons beginpunt. Het is weer even wennen, twee maanden na onze mei-aankomst in Mülartshütte gaan we hier weer op pad. De weg is slecht aangegeven. Zeker vijf keer lopen we verkeerd.  We weten dat het hotel vandaag Ruhetag heeft en spraken af, dat de eigenaar precies om  half vijf voor ons de deur gaat openen. Dat geeft wat onrust, maar gelukkig lopen we precies op tijd het plaatsje binnen. De sympathieke eigenaar toont ons de kamer, verontschuldigt zich dat het restaurant dicht is vandaag en verwijst ons naar een collega verderop. Simonskall is een plaatsje, precies zoals het zijn moet. Het ligt in een dal waar geen doorgaande autoweg is. De wandelaar daalt af naar de beek de Kall en komt over een bruggetje bij hotel Talschenke. Als je het raam van de hotelkamer opent, hoort je de Kall. Het was een zware tocht vandaag met vooral de steile klim bij het Jägershaus. Het is vervolgens hier goed rusten. Op een mooi terras in dit prachtige dorp eten we verse forel. Het Mariakapelletje is nog open en we steken een kaars op voor een voorspoedige tocht. Een plaatsje uit een sprookje is het hier.

24 juli, Simonskall naar Heimbach, 18 km

We krijgen een heerlijk Duits ontbijt, heel wat royaler dan onderweg in Frankrijk en Spanje. De Brötchen zijn frisch, het ei goed gekookt. We lopen door een Naturschutzgebiet en langs enkele stuwmeren. Om 3 uur komen we aan bij een eenvoudig hotel. Aat heeft blaren en koopt sandalen in Heimbach, zodat hij de grote schoenen na de wandeling uit kan trekken. Alle zaken blijken hier Dienstag Ruhetag te houden, op één na en daar eten we een eenvoudige maaltijd.

25 juli 2012, Heimbach naar Kall, 19 km

Het is dubbel feest vandaag: Elise is jarig en het is Sint-Jacobsdag. We lopen rustig en doen bijna een hele dag over 19 kilometer. Het is warm, we dalen en klimmen veel en Aat heeft flinke blaren. Hij strompelt naar het hotel dat aan een snelweg ligt en Bundeskegelzentrum is. Triester hotels zijn er niet en het ziet er ook erg lawaaierig uit. We besluiten de trein te nemen naar Euskirchen, een grotere plaats in de buurt. Daar vinden we een heel goed hotel en een  pizzeria op een leuk pleintje.

26 juli: rustdag

In een orthopedische winkel laat Aat zijn schoenen opvullen met siliconen. Wil regelt het een en ander in een internetcafé voor haar werk. We nemen de trein naar Bad Münstereifel. We smokkelen dus het kleine stuk van Kall naar Bad Münstereifel. Aat hoopt na deze rustdag weer verder te kunnen met de nieuwe zooltjes in zijn schoenen. We hebben een koele kamer met een vreemde buurman die naar binnen loert. Gelukkig is het plaatsje leuk met een goede Italiaan met terras.

27 juli, Bad Münstereifel naar Rheinbach, 17 km

De tocht vandaag is schitterend. Verschillende herten kruisen onze weg. Vers appelsap onderweg smaakt ons goed bij een Talsperre. 's Avonds kijken we op tv naar de opening van de Olympische Spelen. Midden in de ceremonie valt de stroom uit en zitten we een uur in het donker. Intussen stormt het zo, dat tuinmeubels door de lucht vliegen en in het zwembad van het hotel terecht komen. Vreemde avond.

28 juli,  Rheinbach- Bonn- Bad Godesberg 14 km

Aan het ontbijt zitten we naast Jehova's getuigen die hier Perzisch leren om in Iran en later in Afganistan mensen te gaan bekeren. We lopen een stukje, nemen dan vanaf de stadsrand de trein de stad Bonn in. Het intercityhotel ligt ongeveer in het station. We bezoeken het Beethovenmuseum en wandelen langs de Rijn door een parkachtige omgeving naar Bad Godesberg. Daarvandaan nemen we de U-Bahn terug naar het hotel. Heerlijk eten we in een vegetarisch restaurant. Je schept op van allerlei schalen. Vervolgens laat je je bord wegen en wordt de prijs bepaald. Ook met het dessert gaat het zo. Om 20 uur staan mensen in de rij. Ze scheppen een pannetje vol en nemen dat voor de halve prijs mee naar huis. De kwaliteit is fantastistisch en we besluiten hier ooit terug te komen.